Your heart knows things, your mind can’t explain..

Hij liet dit keer vrij snel weer van zich horen. Al had ik dat natuurlijk totaal niet verwacht en had ik mij hier ook niet op ingesteld. Daar was hij weer hoor..

Een paar dagen na onze nacht in het bijzondere hotel, kreeg ik een berichtje. ‘ Hoi schat, wat hebben we een leuke avond gehad laatst. Ik wil je zo snel mogelijk weer zien..’ Ik staarde even naar mijn telefoon, wat kan die man mij toch iedere keer weer overdonderen en verrassen. Ik had niet gelijk de woorden.. en voor ik het wist belde hij.

Hij vertelde dat hij voorlopig in het land was en of ik zin had om mee naar het strand te gaan. Jaja.. daar gaan we he, het strand ;) Maar met hem was ik er eigenlijk niet geweest. Dus kon en wilde ik geen nee zeggen.. Ook al zei een stemmetje mij dat ik moest uitkijken, voor je het weet is hij weer vertrokken Hes..

Hij kwam mij de dag na ons gesprek ophalen, wat later in de middag. Toen ik instapte keek hij mij weer met die grote lieve brede lach aan.. die lach waar ik zo gek op was. Hij gaf me een zoen en we vertrokken richting het strand.

Stay patient en trust your journey..

Ik was vrij stil onderweg omdat ik eigenlijk alleen maar aan het malen en piekeren was, kon er niets aan doen.. Hij merkte op dat ik stil was en dat ik mij geen zorgen moest maken. ‘Laten we gewoon even fijn samen zijn.’ Alsof hij kon ruiken..

We liepen langs de branding.. om daarna samen even bij een strandtentje iets te gaan eten en drinken. Hij leek wel extra lief en geland dit keer en had opnieuw de grootste verhalen over wat waar hij allemaal kwam voor werk en hoe hij ‘deals’ rond kreeg.. Even wilde ik opnieuw vragen.. Wat voor deals? Wat doe je nou precies? Waarom blijf je daar zo geheimzinnig over.. ondernemen en zaken regelen in wat? Maar, ik sprak het niet uit.

We liepen door de duinen, het was ondertussen laat en donker en ik met mijn nachtblind zijn kon dan ook niet meer zo goed zien waar ik liep. De klungel die ik ben.. stap ik verkeerd en glij van de duin. Ik schrok me rot! Voor dat ik vluchtig kon op staan.. je weet wel op zo’n manier dat het niet opviel en te vergeten was dat ik zonet besloot te gaan “zandhappen”..  Voelde ik iemand op mij.. Keek ik in zijn donkere grote ogen en kreeg ik een diepe lange kus.

Hij glimlacht.. zijn grote glimlach en helpt mij voorzichtig overeind. ‘Gek op jou dame.’ zei hij terwijl hij mij bleef aankijken en glimlachen.. ik smolt..

Wordt vervolgt..