---

It’s hard to resist a bad boy, who is a good man..

Na de leuke reacties op mijn eerste date verhaal, trek ik nogmaals de stoute schoenen aan. De jongen of man waar wij als vrouwen zeker 1 keer in ons leven op gevallen zijn bad boys. De man die eigenlijk zo fout is, dat je echt dondersgoed weet dat dit uit kan lopen op een klein fiasco. Maar toch.. toch kon ook ik de verleiding niet weerstaan.

De ‘bad boy’ wat bedoel ik hiermee..
Daarmee doel ik op mannen die mysterieus zijn, geheimzinnig, stoer, gevechtje hier en daar, zaakjes ‘regelen’.. gewoon echt fout zijn of zijn geweest in het verleden. Dus niet de ‘schoft’ om het zo maar te zeggen. Die mogen van mij de titel bad boy niet dragen, daar heb ik heeele andere namen voor haha. Ik bedoel dus echt die charmante gulle openhartige mannen, die jou echt zien als ‘de vrouw’. Je op een spreekwoordelijk voetstuk zetten. En eerlijk.. welke vrouw wil dat nou niet? Maar ondertussen.. houdt hij altijd een deel van zijn leven en ‘zaken’ voor jou op afstand, tot aan volledig geheim. Bad stuff.. dat weet je gewoon. Klinkt het bekent bij iemand? :)

Op een zomerse doordeweekse avond na een late werkdienst, besloot ik nog even sigaretten te gaan halen. In het stadje waar ik woon en werk, is alles gesloten na elven en dus reed ik even naar de benzine pomp langs de snelweg.

Toen ik terug liep naar mijn auto, stond er een auto geparkeerd voor mijne waar een jonge man tegen aan stond te bellen. Ik wilde mijn auto instappen tot een rustige mannenstem riep: ‘ Uuuh heey!’ Mijn eerste gedachten waren, oh.. misschien laat ik iets vallen!? En ik keek op.

Het was de man van de auto voor mij.. ‘ Eehm.. weet jij misschien hoe laat het is? ‘ vroeg hij. Ik moest hier hard om lachen, terwijl ik naar zijn hand keek. ‘Ehm? Ik zou even op je telefoon kijken..?’ Zijn glimlach werd groter en hij deed vrij klungelig de telefoon in zijn broekzak. Hij lachte hard op en zei: ‘ Niet gedacht, dat ik die zin ooit zou gebruiken. Uuh.. Sorry, dat ik je lastig val..’

Hm.. lastig val?! Dacht ik.. een mooie mysterieuze man met lieve glimlach.. mooie groen bruine ogen en half lang donker haar. Gladjes naar achteren gekamd. Hij deed mij gelijk denken aan een Italiaanse zaken man. Ehm dus…

Maar ik besloot toch opnieuw aanstalten te maken om weer mijn auto in te stappen. Een beetje flirten bij een benzine station? Oh ja Hes.. doe normaal hoor! ‘Wat ben je laat nog op pad zeg? Mooie dames horen s ‘avonds niet alleen te zijn..’ Opnieuw, kreeg hij mij aan het lachen en ik deed de deur van mijn auto dicht.
We begonnen te kletsen over van alles, over zijn werk, waar hij woonde.. etc. Dik 2 uur verder, besloot ik dat het nu wel tijd was om op te stappen. Hij vroeg of hij mijn telefoon nummer mocht en deze gaf ik. We zeiden elkaar gedag en stapte in onze auto’s. Zal hij mij berichten? Wil ik dat eigenlijk wel? Ach.. we zien wel. :)

Toen ik thuis kwam en op mijn telefoon keek, had ik een nieuw berichtje van een onbekend nummer. ‘Ik kon je echt niet laten lopen, bedankt voor je nr. Tot snel. x’ En zo begonnen ik er toch aan..

Zal het mijn eigenwijsheid zijn? ;) Benieuwd hoe dit verder gaat?
Binnenkort het 2de deel!