I love thunderstorms. Because sometimes  nature can’t handle the pressure..

Jaja, ze is op dreef hoor! Ik moet toch eerlijk toegeven dat het wel erg geinig is om deze verhalen te schrijven. Heel even terug in de tijd.. in het archief, haha. Ondanks de titel onweer, is het toch wel weer een vrij zwijmelig verhaal. Positief dus! En een beetje spannend.. ;)

Onweer. Sommige vinden het maar herrie, andere vinden het doodeng. De drukkende lucht en harde knallen. Nee bedankt..

Ik daarin tegen, vind het indrukwekkend. En vind ik het een fijn gehoor als het onweert en de regen tegen mijn raam tikt en ik lekker in mijn bedje lig. Of met een wijntje op de bank.. of een warme choco… Haha

Hij deelt deze interesse..

We liepen langs het strand, gewoon even een avond wandeling. (Jup opnieuw het strand ;) ). Het was al een paar dagen heerlijk weer. Echt zomer. Deze avond was dan ook zacht, maar je kon merken dat onweer er wel aan zat te komen. Duurde vast nog wel even..

Kletsen deden we over van alles terwijl we met onze voeten door het water liepen. Over vakantie bestemmingen, herinneringen, dingen die we nog op ons ‘to do’ lijstje hadden staan.. Gewoon even gezellig. :)

Zoals verwacht vielen daar de eerste druppels al.

Voordat we besloten om een beetje vaart te maken, was het al te laat. Lachend, rende we naar de auto terwijl het begon te donderen en te plenzen. Wow! We doken de auto in helemaal doorweekt. We kijken elkaar lachend aan en hij veegt de natte haren uit mijn gezicht. Toen gaf hij mij een kus.

Don’t kiss me if you are afraid of thunder. My life is a storm..

Het regende echt zo hard! Het kwam met bakken uit de hemel.. er kwam echt geen einde aan. Hierdoor konden we ook niet weg met de auto, dat was veel te link. We stonden verlaten geparkeerd, het was ook al vrij laat. Ergens vond ik het best wel scary.. We keken samen naar de bliksem, ook deze was behoorlijk dichtbij. Hm.. freaky, maar wel mooi.. haha.

Ze vond het altijd zo fascinerend, maar nu was het toch iets minder leuk..

De harde regen was gelukkig een stuk minder en we besloten toch maar te gaan rijden. goed en wel onderweg moesten we door een onwijs grote waterplas rijden. Ohnee! Nu was ik echt niet meer zo stoer, want.. ik reed! Ondertussen donderde het nog steeds en hoorde we een harde knal. Dadelijk stonden we weer stil door de regen..

Ik stamelde en keek hem een beetje bang aan. Hij glimlachte, ‘Lukt gewoon! Je bent een coureurtje!’. Ik moest lachen en gaf hem een zet. Kan meneer makkelijk zeggen, chillend naast mij haha. We reden door de plas en hij had gelijk, gelukkig ging het (echt maar net) goed.

Ik stopte.. wow, zo dan. Ik keek naar rechts en hij had een grote grijns. ‘Zie je!’ En we begonnen samen heel hard te lachen. We reden rustig naar huis, zo liep een simpele strand wandeling aan het einde van de avond uit op een grappig avontuur.

You keep thundering, why won’t you just rain.. and get it over with..